Lechia Gdansk to polski klub pilkarski z siedziba w Gdansku . Nazwa klubu pochodzi od Lechii , poetyckiej nazwy dla Polski. Klub zalozyli ludzie wygnani ze Lwowa , którzy byli zwolennikami najstarszej polskiej druzyny pilkarskiej Lechia Lwów , zalozonej w 1903 roku. Zalozona w 1945 roku Lechia byla sila napedowa polskiej pilki noznej w polowie lat piecdziesiatych.
Już 7 sierpnia ukonstytuował się jego pierwszy zarząd BOP-u. Ustalono również, że kolor biało-zielony tworzyć będzie zewnętrzny symbol klubu. Od początku organizacja miała charakter wielosekcyjny, ale dominującą i najbardziej popularną od razu stała się część piłkarska. Na jesieni tegoż roku ruszyły pierwsze, futbolowe rozgrywki klasy okręgowej, skupiające wszystkie drużyny Wybrzeża. BOP od razu zaliczał się do lokalnych potentatów, słynąc z mocnej kadry i zaplecza organizacyjnego. W międzyczasie doszło do korekty nazwy na BOP Baltia Gdańsk, jako efektu połączenia z rywalem zza miedzy.
Niedługo trzeba było czekać na kolejną korektę w nazwie. W marcu 1946 roku Walne Zgromadzenie BOP-u zdecydowało o jej zmianie na Klub Sportowy Lechia Gdańsk. Od początku siedzibą stały się obiekty przy ul. Traugutta, wybudowane jeszcze w latach dwudziestych na potrzeby Wolnego Miasta Gdańska, a organizowane mecze już rok po wojnie potrafiły skupić ponad pięciotysięczną widownię.
Pierwszy poważny sukces odniesiony został w sezonie 1948, kiedy to Lechia wywalczyła awans do polskiej pierwszej ligi. W kolejnych latach spędziła w niej z małymi przerwami jedenaście sezonów (dwuletnia relegacja po sezonie 1949 i roczna po sezonie 1952), awansując m.in. do finału Pucharu Polski w 1955 roku oraz plasując się na finiszu sezonu 1956 na najwyższym w historii, trzecim miejscu rozgrywek ligowych. W tamtym okresie, w reprezentacji Polski debiutowali pierwsi lechiści: Gadecki, bracia Gronowscy, Kokot i Korynt, a w 1957 roku zdobyto tytuł Mistrza Polski w kategorii juniorów starszych. Wspomniany Roman Korynt dwukrotnie uznawany był również za najlepszego piłkarza ligi w klasyfikacji katowickiego "Sportu".
Lata sześćdziesiąte przyniosły degrengoladę najpopularniejszego klubu Wybrzeża. W sezonie 1962/63 nie zdołano utrzymać się w ekstraklasie, a cztery lata później trzeba było pogodzić się ze spadkiem do III ligi, międzywojewódzkiej. Wtedy to nastąpiła rewolucja we władzach Lechii i stworzono plan odbudowy potencjału piłkarskiego. Niemal do końca lat osiemdziesiątych Lechię tytułowano Budowlanym Klubem Sportowym na skutek pomocy finansowej związku branżowego przedsiębiorstw budowlanych..
Józef Wantoch Rekowski